Sowi kocyk

Czas zaprezentować pracę, która mocno nadwyrężyła moją cierpliwość. Która prawie do płaczu mnie doprowadzała, gdy już na finiszu się okazywało, że coś jest nie tak... Ale też po skończeniu swoją urodą (ach ta skromność) zachwyciła mnie i dzięki temu prawie zapomniałam o tym, co z nią przeszłam.

Trochę historii na początek^^. Jak dowiedziałam się, że zostanę ciocią zaczęłam rozglądać się za tym, co mogę wydziergać dla dziecka. Nieocenionym źródłem inspiracji po raz kolejny okazało się Ravelry. I tam w oczy wpadł mi kocyk Owl Obsession. Jak sama nazwa projektu mówi, dostałąm obsesji na jej punkcie. Ale też nie chciałam go robić na sam początek, bo bardziej potrzebny był na szybko kocyk, jakieś czapeczki, sweterki. Poza tym, nie oszukujmy się... Kocyk z elementów. Nitki. Dużo nitek. Dużo łączenia. Więc odwlekałam decyzję ile się dało. Aż w końcu doszłam do wniosku, że to będzie wspaniały prezent na Boże Narodzenie. W swej naiwności sądziłam, że pół miesiąca w zupełności starczą. Otóż nie. Później pomyślałam, że skoro nie Święta, to Nowy Rok. I znowu pudło, bo się okazało, że źle oszacowałam potrzebną ilość głównego koloru i zabrakło dwóch motków. No to jak nie Nowy Rok, to może pół roczku Emilki? Tu już było blisko. Ale w trakcie łączenia okazało się, że część elementów jest źle zrobiona i trzeba je wypruć i poprawić... I ostatecznie kocyk oddałam tydzień temu. Po dwóch miesiącach pracy. 

Po skończeniu wszystkich elementów kocyk wyglądał tak:

25 par oczu (powinno być jeszcze tutaj 25 dziobów)

16 połówek ośmiokąta do wyrównania brzegów

41 kwadratów

25 sów i 16 kół

Cóż, wykonania poszczególnych elementów było najmilszą częścią pracy. Nawet przyszycie oczu i dziobów było całkiem miłe. Ale już łączenie wszystkiego... zajęło prawie 4 dni. Chowanie nitek to kolejne 2 dni wyrwane z życiorysu.

Ale po skończeniu kocyk prezentuje się tak:

Emilka ma katar, więc nie wygląda najbardziej inteligentnie...

Jestem za niska, żeby zrobić dobre zdjęcie z góry...

Emilce kocyk przypadł do gustu, zwłaszcza guziki (takie smaczne) i uszy (takie ciągnące).

Zużycie materiałów wyszło całkiem spore:

po jednym motku Jeans Yarn Art w kolorach turkusowym, zielonym, żółtym, pomarańczowym i różowym, 3 motki beżowego Cotton Gold, trochę białego Jeansu na oczy i czerwonego Cotton Gold na dzioby; 50 guzików na oczy. Polar do podszycia. Całość robiona na szydełku 2.5. Wymiary: ok. 80cmx80cm.

Dzięki pracy nad tym kocykiem nauczyłam się paru rzeczy. Najważniejsza nauka: nigdy, ale to nigdy nie zostawiaj chowania nitek na koniec! Bo będziesz siedzieć i płakać. Ja już nawet nie liczyłam, ile ich miałam do pochowania, ale obstawiam grubo ponad 200. Druga istotna sprawa, jeśli robisz coś z kolorowych elementów, to najpierw wszystko rozłóż. Jak już zszyjesz to średnio będzie można zmieniać ustawienie. 

Następny taki kocyk to albo dla mojego dziecka zrobię, albo jak ktoś mi ciężkie pieniądze zaproponuje... Tata po policzeniu godzin stwierdził, że tak minimum to 1500zł powinnam wołać. No cóż. Wątpię, żeby jakiś chętny się za taką cenę znalazł. Bo chętnych na taki kocyk już mam. Tylko nikogo nie stać ;p

Dzięki za wszystkie odwiedziny i komentarze :)