Wspólne dzierganie i czytanie - Królewski Skrytobójca

Się spóźniłam... To nawet nie tak, że zapomniałam, że środa, więc akcja Maknety... Bo nawet zdjęcie wczoraj zrobiłam. Ale tak jakoś wszystko się potoczyło, że nie zdążyłam zrobić wpisu. A wiedziałam, żeby to z samego rana załatwić! No cóż... Czwartek to trochę taka środa, więc tragedii mam nadzieję nie będzie.

Dzierga się dalej chusta, ale tak myślę, że chyba jednak za mało motków wzięłam... Sądziłam, że 6 to będzie w sam raz, ale wzór jest bardziej włóczkożerny niż sądziłam... No cóż, zobaczymy, jak to będzie, jeszcze mam przed sobą dwa motki i ciut, po blokowaniu jeszcze chusta powinna nieco swoje rozmiary zwiększyć... Mam nadzieję, bo kolejka rzeczy do wydziergania w tym roku rośnie, a czasu ubywa...
W sprawach czytelniczych. Skończyłam "Inferno" i cóż... Jacie! Pewnych rzeczy się nawet nie domyślałam, ale inne były dla mnie dosyć oczywiste. Ale i tak jest to bardzo przyjemna lektura. Teraz na czytniku mam drugi tom "Trylogii skrytobójcy" Robin Hobb. Widać, że autorka bazuje na tym samym uniwersum, co w "Kupcach i ich żywostatkach", więc spodziewam się w najbliższym czasie smoków i kolejnych tajemnic. Krótko o fabule.
Jaki los może spotkać bękarta następcy tronu, ukochanego przez lud i ojca? Na tron nie ma co liczyć, ale i tak jest solą w oku dla swojego złego i podstępnego stryja, który rozmyśla, jak się go pozbyć. Ale Bękart zyskuje również protekcję swego dziadka, króla, który widzi w nim użyteczne narzędzie. Bastard zostaje uczniem skrytobójcy na usługach króla. I co mnie do tej pory dziwi, całkiem ochoczo zgadza się na taki zawód. Można oczywiście to złożyć na karb ciężkiego dzieciństwa - matka go oddała, żeby jego biologiczny ojciec się zainteresował losem dziecka, ojciec się go wyrzeka i wyjeżdża w siną dal rezygnując z tronu, lud obwinia go za rezygnację ukochanego księcia, stryj chce go zamordować, koniuszy, który miał go wychować zabija mu ukochanego pieska... No ale jeśli nawet... to i tak za szybko stwierdza, że taki skrytobójca to całkiem fajny zawód. Ale oczywiście nasz Bękart to zabójca z dobrym serduszkiem i nie zabija zawsze, czasem udaje mu się wszystko załatwić drogą dyplomacji. no i człowieka może zabić, ale zwierzęcia to nigdy, taki to dobry chłopak!
Trochę tutaj ironizuję, ale książkę czyta się naprawdę przyjemnie, o czym świadczy najlepiej fakt, że pierwszy tom już za mną, a drugi się czyta ;) Aż mi szkoda, że zaraz urlop się kończy i nie będzie tyle czasu na czytanie...
Żeby zatem nie zapomnieć tego czasu, kilka fotek z Kołobrzegu, ale bez morza:

Dawno nie było też Pusi, a ona też ma urlop, więc sobie wyciąga kopytka:

Dziękuję za wszystkie odwiedziny i komentarze ;)