Wspólne dzierganie i czytanie - jajcarski Kosiarz

Co środowe publikowanie postów zaczęło mnie mobilizować nie tylko do systematycznego publikowania postów i szybszego przebierania szydełkiem, ale także do zwiększenia tempa czytania. Jakoś tak wzięłam sobie za punkt honoru, żeby co tydzień móc przedstawić Wam kolejną książkę.
Zatem, jak pewnie już się domyśliliście, skończyłam czytać "Zbieracza burz". No cóż, książka pod wieloma fabularnymi względami mnie zaskoczyła. Zwłaszcza jeśli chodzi o zakończenie. Cóż jeszcze mogę napisać o niej, żeby zbytnio nie zdradzić szczegółów... Daj dużo do myślenia, jeśli chodzi o wiarę. Może brzmi to nieco patetycznie, ale pomimo dosyć lekkiej formy, jaką jest fantasy, naprawdę człowiek zaczyna się zastanawiać czym obecnie jest wiara. I jak różne skrajne formy może przybrać. No i oprócz tego jeszcze garść może i banałów, ale za to bardzo zgrabnie podanych: że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, że nie wszystko jest takim jak się wydaje, że czasem trzeba się poświęcić w imię wyższych celów. No i, cytując "Fausta": "jam jest częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro". Bo może z tym buntem Lucyfera było trochę inaczej? Może wcale źle nie chciał?
Gorąco polecam Wam całą serię "Anielskie Zastępy" Mai Lidii Kossakowskiej!

A co teraz czytam? Ponownie Terry Pratchett, tym razem "Kosiarz". Wszystkie powieści tego autora dziejące się na Świecie Dysku są podzielone na pewne cykle, nie będę tu się wdawać w szczegóły, napiszę jedynie, że "Kosiarz" traktuje o Śmierci. Jako postaci, a nie nieuniknionym końcu wszystkich i wszystkiego. Hmm... chociaż jak się zastanowić, to nie sposób pisać o Śmierci bez poruszania tematyki śmierci...
Śmierć w książkach Pratchetta jest przedstawiona, tak jak każdy większość osób sobie ją wyobraża: zakapturzony szkielet z kosą, na Pimpusiu. Pimpuś to oczywiście koń, ale nie żadna tam chabeta, ale prawdziwy ogier. Nie jakiś szkieletor, bo na takim niewygodnie się jeździ, ani nie płomienny, bo taki łatwo zaprósza ogień w stajni...
Zadaniem Śmierci jest przeprowadzenie zmarłych na drugą stronę, która to wygląda tak, jak każdy ją sobie wyobrażał lub jak został nauczony wierzyć. Ale co się stanie, gdy Śmierć dostanie czas, który może spędzić, a później umrzeć? Gdy Śmierć pójdzie na emeryturę? Co się stanie z największym miastem Świata Dysku, gdy po ulicach zacznie się szwendać Mag-zombie, który nie marzy o niczym innym, jak tylko umrzeć, ale tak porządnie? O tym właśnie traktuje "Kosiarz". Na razie więcej napisać nie mogę, bo w zasadzie dopiero zaczęłam, ale jestem pewna, że uśmieję się przednio ;)
A na polu robótkowym się dzieje. Sweter się powoli posuwa, komin też. Ale najbardziej posuwają się jajka. A dokładniej szydełkowe płaskie pisanki. Zostałam poproszona o zrobienie ich w ilości hurtowej, więc dziergam, chociaż już bliżej, jak dalej do końca ;)

Dziękuję za wszystkie odwiedziny i komentarze ;)